Minions: hoofdrol in eigen spin-off film
Minions: alweer de derde film met de kleine gele helpertjes van superschurken. Ditmaal is het een spin-off van de vorige delen van de films Despicable Me / Verschrikkelijk Ikke: een film waarin de Minions nu eens zelf de hoofdrol spelen. Wat vinden kinderen en ouders van de film en waarom is ook deze film weer populair, in het buitenland maar ook in de Nederlandse bioscopen?Inhoud:
- Minions: hoofdrolspelers na bijrol in Despicable Me 2 / Verschrikkelijke Ikke
- Het verhaal van de Minions
- Stemmencast: wie spraken de stemmen in
- Minions doen goede dingen voor slechte bazen
- Onverstaanbaar Minionees taaltje schattig
- Waarom zijn Minions leuk
- De film: positief chaotisch, zonder boodschap
- Minions hebben een verleden
- Snel succes
- The making of Minions
- Versies van de film in de bioscoop
Minions: hoofdrolspelers na bijrol in Despicable Me 2 / Verschrikkelijke Ikke
Bij de aftiteling van de Engelstalige Despicable Me 2 - ofwel de Nederlandse Verschrikkelijke Ikke 2 - deden de drie Minions Stuart, Kevin en Bob nog snel auditie voor een volgende film. In hun film 'Minions' spelen ze nu hun eigen avonturen: een zogeheten spin-off, een afgeleide van de originele films waarin superschurk Gru nog de hoofdrol speelde. De gele pilvormige helpertjes, voorheen nog gemolesteerd en als kanonnenvlees veelvuldig de lucht ingeschoten krijgen door hun droge humor in 'Minions' de rol die ze verdiend hebben: de hoofdrol. Eerder verschenen al twee bioscoopfilms met de Minions: Descpicable Me (Engelstalig) en Verschrikkelijke Ikke (Nederlandstalig in deel 1 en 2.Het verhaal van de Minions
In Minions maken de wezentjes een ware evolutie door: van eencellig geel organisme miljoenen jaren terug tot hulpjes van de meest verschrikkelijke slechteriken uit de geschiedenis. Ze werken voor Tyrannosaurus rex, een Neanderthaler, een Egyptische Farao, een middeleeuwse koning, een piraat, de beroemde Mongoolse leider Dzjengis Khan, de Franse politieke leider Napoleon Bonaparte en Graaf Dracula. Ze maken vele omzwervingen omdat ze werkloos zijn geworden doordat de klunzige hulpjes hun taak maar slecht uitvoeren. Dan vatten de drie Minions Kevin, Stuart en Bob een nieuw plan op: een zoektocht naar een nieuwe slechterik. In de eerste vrouwelijke superschurk Scarlet Overkill vinden ze hun nieuwe meesteres. In de jaren 60 reizen ze van Antarctica via New York uiteindelijk naar Londen, om daar alle andere Minions te redden. Minions speelt zich daarmee af vóór de eerdere films en heet daarmee een 'prequel'.Stemmencast: wie spraken de stemmen in
In de Nederlandse versie kun je de stem herkennen Isa Hoes, Barry Atsma, Chris Zegers, Karin Bloemen, DJ Hardwell, Susan Visser, Bas Keijzer en Hans Klok. In de Amerikaanse versie zijn de stemmen te horen van Sandra Bullock, Jon Hamm, Geoffrey Rush, Jennifer Saunders, Michael Keaton, Allison Janney, Steve Coogan en Pierre Coffin.Maar het belangrijkste is natuurlijk: wat vinden kinderen en volwassenen van de film Minions?
Minions op zoek naar een nieuwe baasMinions doen goede dingen voor slechte bazen
Of Minions nou goed of slecht zijn, die vraag vinden kinderen nog niet zo makkelijk te beantwoorden. Ze vinden ze zo schattig dat ze daardoor ook weer goed lijken. En ze doen goede dingen maar voor slechte bazen: wat ben je dan? Weldoener of heuler met de vijand... De kids die de film gezien hebben neigen toch naar 'goed', en misschien is dat wat de meeste mensen toch altijd weer willen.Onverstaanbaar Minionees taaltje schattig
Het taaltje van de Minions: een soort Esperanto-mengeling van Italiaans, Frans, Spaans en Engels geeft de Minions een kinderlijke en daarmee een onschuldige, peuterachtige uitstraling. Hier en daar pik je herkenbare woorden op als 'bello' (= hello), 'popaye' (= goodbye), 'gelato' (= italiaans: ijs) en 'para tu' (= spaans: for you, voor jou), in de Nederlandse versie bovendien verrijkt met wat Hollandse woorden zoals 'schurkenbeurs'. Toch vinden sommige kinderen het jammer dat de Minions niet wat beter verstaanbaar zijn, en inderdaad: het is soms alsof je naar een film zit te kijken waarvan het geluid af en toe wegvalt wat je het gevoel geeft van 'wat zei-ie nou?'.
