recensie

Recensie remake ‘The Italian Job’

Deze door F. Gary Gray gemaakte speelfilm uit 2003 kent een groot opgezette bezetting en heeft de juiste toon aangeslagen in dit type film. Het betreft een remake van de gelijknamige Britse film uit 1969 met Michael Caine, maar in tegenstelling tot veel remakes, geen overbodige en onnodig gemaakte remake.

Het verhaal

Het verhaal start in Venetië waar een groepje professionele dieven aangevoerd door Charlie Croker, gespeeld door Mark Wahlberg, op ingenieuze wijze een berg goudstaven steelt. Na de diefstal splitsen de wegen tussen de groep een teamlid Steve Frazelli, gespeeld door Edward Norton. Hij vermoord de grondlegger en oud rot in het vak John Bridger, gespeeld door de veteraan Donald Sutherland. Zijn doel was en is de goudstaven meenemen en dit lukt hem.

Onder leiding van opnieuw Charlie gaat ze in de Verenigde Staten een ingenieus plan bedenken om de buit terug te halen. Charlie probeert de dochter van John, Stella Bridger, gespeeld door Charlize Theron, hiervoor te strikken. Zij zit nu nog aan de goede kant van de wet en is gespecialiseerd in het kraken van kluizen.

Als het team compleet is, beginnen ze met Steve te observeren en te achterhalen waar hij zijn buit gelaten heeft. Steve zelf wil zijn goud eindelijk wel verkopen, maar vermoord een tussenpersoon als deze te nieuwsgierig wordt naar de herkomst van het goud. De tussenpersoon was wel familie van een bekende gangster, die het vervolgens weer op Steve voorzien heeft.

Stella gaat vermomd als televisie reparateur naar Steve’s huis, hij kent haar immers niet, en ze moet op deze wijze de kluis achterhalen. Intussen wordt het er niet gemakkelijker op als Steve zijn goud wil verplaatsen en hiervoor trucks geregeld heeft. Uiteindelijk zullen de trucks overvallen worden door Charlie en zijn team en ontkomen ze spectaculair met een drietal Mini Coopers (klein en goed te manoeuvreren).

De gangster zit nog steeds achter Steve aan en Charlie geeft hem wat van het goud die in ruil hiervoor Steve mee mogen nemen (en dat doen ze maar wat graag). Maar is de buit nu ook echt binnen gehaald?

De recensie

Achter de schermen

In 2003 tekende regisseur F. Gary Gray voor deze remake. Een remake brengt altijd grote risico’s met zich mee (vergelijken) en een bekende cast binnen halen wil nog niet zeggen dat er automatisch succes geboekt wordt. Donna en Wayne Powers herschreven het script naar het oorspronkelijke verhaal van Troy Kennedy Martin. Zelf hadden ze het origineel overigens nooit gezien, totdat ze met het script aan de slag gingen. Donald de Line produceerde deze film met een budget van zo’n 60 miljoen dollar, om er vervolgens ruim 175.000 miljoen dollar mee binnen te halen. Paramount bracht de film uit.

Verder haalde de film nogal wat prijzen binnen. De regisseur kreeg de Film Life Movie Award en voor de stunt werd ook een prijs binnen gehaald (m.n. de stunts die in Venetië op de rol stonden, deden het erg goed).

Het verhaal en de acteurs

Mark Wahlwerg werd al snel aangetrokken voor de hoofdrol en Charlize Theron was ook de regisseur zijn eerste keuze. Echte chemie is het niet tussen de hoofdrolspelers, maar ze vullen elkaar goed aan en oogt meer dan prima. Het verhaal verloopt in een stevig tempo – op locatie gefilmd - en al de bekende spelers lopen elkaar niet voor de voeten. Het verhaal boeit, mede door de wendingen, meer dan voldoende.

Naast Wahlberg en Theron spelen Edward Norton, Donald Sutherland, Jason Statham, Seth Green en Mos Def belangrijke bijrollen.

De film is te koop en te huur op DVD/on demand en soms op televisie. Een speelfilm die voor de liefhebber van dit genre zeker de moeite van het bekijken waard is.