recensie

Filmrecensie 2012

Het gegeven dat de wereld in 2012 zal vergaan of er op zijn minst heel anders uit zal zien, is al eeuwen oud. De Maya’s haalde het al aan en is niet iets wat van de laatste jaren is. Hollywood speelt er natuurlijk wel op in en zo werd in 2009 de speelfilm 2012 gemaakt en spectaculair op de markt gebracht.

De film

Het verhaal begint bij geoloog Adrian Helmsley, gespeeld door Chiwetel Ejiofor, die er in India achterkomt dat de kern van de aarde zal veranderen en wat kan leiden tot het vergaan van de aarde. Terug in de Verenigde Staten dwingt hij af dat er naar hem geluisterd wordt in het Witte Huis. Er wordt een plan opgesteld wat een groep mensen naar enkele grote, nog te bouwen, Arken zal leiden en dit zal de mensheid doen overleven. Deze mensen komen uit de gehele wereld.

In de tussentijd gaat Jackson Curtis, gespeeld door John Cusack, met zijn kinderen naar het Yellowstone Park om eens samen te gaan kamperen. Ze komen op een terrein waar ze niet horen en lopen vervolgens Charlie Frost, gespeeld door Woody Harrelson, tegen het lijf. Deze zonderlinge figuur heeft een radiozender en komt met het verhaal dat er een soort ruimteschepen worden gebouwd, omdat de wereld vergaat.

Op verzoek van Curtis zijn ex vrouw, gespeeld door Amanda Peet, brengt hij eerder dan gepland de kinderen terug naar Los Angeles. Hij gaat als chauffeur zijnde vervolgens de Russische miljardair ophalen met diens enorme auto en een van zijn zonen laat terloops vallen dat zij de wereld die vergaat zullen overleven, omdat ze in de ruimteschepen meegaan.

De aarde die vergaat

Langzaam dringt er tot hem door dat er inderdaad wat aan de hand is en als hij zijn kinderen wil afleveren is het begonnen. Scheuren in de aarde (o.a. bij de Sint Andreas breuklijn) laten complete steden verdwijnen en hij bedenkt zich geen moment en neemt zijn kinderen, ex vrouw en diens partner meer. Hij gaat de kaart van de excentriekeling in het Yellowstone park ophalen. De partner van zijn ex is beginnend piloot en hij moet met de piloot van de miljardair het gezin naar de ruimteschepen brengen.

De piloot komt om als ze er bijna zijn en het is aan de partner van zijn ex om hen over de Stille Oceaan te brengen, want in China moeten deze ruimteschepen staan. Eerst nog te weinig kerosine om over de plas te komen, blijkt door het verschuiven van de aardkorst toch voldoende te zijn en ze halen de overkant. Daar wacht hen een nieuw probleem, want er zijn passen uitgedeeld aan degene die mee mogen en zij hebben geen pas.

Ark

Ze trotseren allerlei natuurverschijnselen die we in het echt tot op heden nog niet gezien hebben en komen uiteindelijk aan op de plaats van bestemming. Dan blijken het geen ruimteschepen, maar arken te zijn die de mensheid moet redden. De partner van zijn ex redt het net niet en ook de miljardair redt het niet. Hij kan zijn zoons nog net aan boord brengen, maar zijn geld heeft hem niet veel verder gebracht.

Dan komen de eerste vloedgolven richting de arken. Deze moeten het geweld kunnen trotseren, maar een van de arken is nog niet gesloten en het is Curtis die tot het uiterste gaat om de blokkade te verwijderen. Redden ze het en zo ja, op wat voor manier gaat de wereld verder....

De recensie

Achter de schermen

Regisseur Roland Emmerich, ook bekend van The Day After Tomorrow, is inmiddels gespecialiseerd in rampenfilms en deze maakte hij in 2009. Het budget was erg ruim, zo’n 200 miljoen dollar en het leverde ruim 750 miljoen dollar op. De producers waaronder Emmerich zelf, maar ook Mark Gordon, Harald Kloser en Larry Franco bleken financieel een fraai plaatje te hebben neergezet. Emmerich en Kloser tekende vervolgens ook voor het verhaal. Columbia bracht de film eind 2009 uit.

De acteurs

John Cusack tekende voor de hoofdrol en Amanda Peet als de ex van Cusack. Prima rollen, maar niet al te veel diepgang. Wat ook geldt voor de andere hoofdrolspelers die allemaal een stukje meekrijgen over wie ze zijn en waar ze voor staan, maar waar nauwelijks op in gegaan wordt. Natuurlijk is het ook een rampenfilm, maar meer dan in elkaar stortende torenflats en golven die alles overspoelen, krijgen we eigenlijk niet te zien. Technische prima gemaakt, maar erg voorspellend en weinig echte creativiteit en al helemaal geen diepgang. Deze ruimte wordt overigens ook niet aan de hoofdrolspelers gegeven.

Het maakt de film weliswaar spectaculair, maar ook nogal uitgekauwd. Ben je een liefhebber van het genre dan moet je er zeker naar kijken, maar er zijn betere rampenfilms gemaakt, ook door Emmerich zelf.

De koop en te huur op DVD/on demand en af en toe op televisie.