Hollywood sequels

Vaak is het armoede vanuit Hollywood en een enkele keer is een sequel een pareltje. Maar de vervolgspeelfilms en -series voeren al weer enige jaren de boventoon. Hoe werkt dit fenomeen?

Hollywood

Hollywood voert al jaren de boventoon als het gaat om het maken van speelfilms en series die de hele wereld over gaan. Dat betekent ook dat ze leidend zijn als het gaat om vervolgfilms en –series. De redenen dat men overgaat tot sequels is uiteenlopend en hoewel er maar zelden een groter succes behaald wordt, blijft men het toch proberen.

Anders denken

Daarmee moet de gedachtegang van de Hollywood filmmaatschappijen en producenten eens onder de loep genomen worden. Immers als het succes niet groter is dan de oorspronkelijke versie, wat is dan het nut?
Feitelijk is het slechts geld. De filmmaatschappijen en producenten willen uiteraard mooie films maken, maken het is een gewone industrietak zoals industrie over de hele wereld zit en dat wil zeggen dat er geld verdiend moet worden. Als een sequel meer geld oplevert dan deze gekost heeft, wordt er dus winst gemaakt.

Creatieve geesten

Lastig is alleen dat de creatieve geesten maar zelden tot een zelfde niveau als de voorganger kunnen komen. Daarnaast speelt de problematiek rond de hoofdrolspeler(s). Als een eerste film een succes is gebleken, kan de gage voor de opvolger zomaar vele malen hoger liggen. Of de acteur wil zijn/haar naam er niet meer aan verbinden, omdat het creatief niet verantwoord is, danwel de betreffende persoon al vastgelegd is voor een andere film.

Afwijkende afspraken willen nog wel eens tot succes leiden, want zo leverde de sequels van The Matrix hoofdrolspeler Keanu Reeves zo’n slordige 400 miljoen op, omdat hij weliswaar een laag gage vroeg, maar wilde delen in de winst. Aangezien de eerste film een groot risico voor Warner Bros was en dit een doorslaand succes werd, mochten de Wachowski broers deel 2 en 3 maken. Uiteindelijk is iedereen er beter van geworden en heeft de film ook nog en statement gemaakt.

Kwaliteitsverschil

De kwaliteit van een vervolgfilm staat nogal eens ter discussie en het is moeilijk om een groot succes (op creatief en financieel gebied) te evenaren. Vaak is niet te overzien wat het nu is, dat een film plots een succes maakt. Niet zelden is het een film met een beperkt budget, maar waar wel ziel en zaligheid in is gelegd. Of dit is wat het publiek oppakt, is niet te zeggen. Het proberen te evenaren is dan zoeken naar die speld in de hooiberg en als men dat niet voor elkaar krijgt, wordt er krampachtig gewerkt naar de eerste versie

Uitzonderingen bevestigen de regel

Uitzonderingen zijn er altijd, denk maar eens aan Silence of the Lambs met Anthony Hopkins en Jodie Foster. Foster bedankte voor de andere films, maar Hopkins niet en mede door zijn toedoen hoe hij Dr. Hannibal Lector neerzette, werden deze films ook succesvol. Dat neemt niet weg dat de eerste nog steeds als de geniale film wordt neergezet en de sequels niet.

Er zijn ook uitzonderingen in de meest negatieve zin van het woord, want de destijds duurste televisieserie ooit North and South, die Patrick Swayze op de kaart zette en over de hele wereld succesvol werd, kreeg in boek 3 een sequel die te slecht voor woorden was. Swayze speelde niet meer mee en de budgetten waren kleiner. Het geheel zag er uitgekauwd uit en is in veel landen niet eens meer op televisie geweest, maar direct op video/dvd verschenen.

Natuurlijk zijn karakters geen sequels. Zo kunnen de Die Hard films op succes blijven rekenen, omdat Bruce Willis een karakter speelt en nieuwe avonturen beleefd. Feitelijk net zoals vele series op televisie.

Angst

Ten tijde van de recessie is Hollywood ook angstig om nieuw materiaal uit te proberen en nieuwe schrijvers naar voren te schuiven. Omdat er toch geld verdiend moet worden, pakt men liever oude succesvolle films op voor een remake of sequels van succesvolle films.