Acteurs die Method Acting gebruiken

Jezelf kunnen inleven is voor een acteur een belangrijke voorwaarde voor een overtuigende acteerprestatie. Veel acteurs maken daarvoor gebruik van Method Acting. Dat is een manier om de emoties van de rol geloofwaardig neer te zetten door zelf redelijk vergelijkbare ervaringen in scene te zetten. Daniel Day-Lewis heeft er zijn hele carrière op gebaseerd. Het is echter niet altijd gezond.

Dik worden

Een eerste en beperkt onderdeel – het betreft immers alleen de buitenkant – van Method Acting is het veranderen van je uiterlijk om meer op het filmkarakter te lijken. Bekend is Robert de Niro die voor Raging Bull meer dan 25 kilo aankwam. Renée Zellweger voor Bridget Jones’s Diary, en Charlize Theron voor Monster aten zich ook dikker, met behulp van grote hoeveelheden junkfood.

Vermageren

Andersom kan ook. In Nederland onderging Halina Reijn een vermageringskuur voor Isabelle, in de Engelstalige wereld spant Christian Bale de kroon. Voor The Machinist verloor hij meer dan dertig kilo van zijn normale gewicht, daarna voor Rescue Dawn net iets minder. Ook Tom Hanks (Castaway) zette zichzelf op een dieet van water en brood.

Vaardigheden leren

Om een rol goed te kunnen spelen moeten acteurs ook de vaardigheden van hun personages enigzins beheersen. Sylvester Stallone maakte zich daar in de Rocky-films niet zo druk om, Denzel Washington (Hurricane) en Will Smith (Ali) deden dat wel en ondergingen specifieke bokstraining. Joaquin Phoenix leerde vanzelfsprekend gitaarspelen voor zijn rol als Johnny Cash in I Walk The Line. Dustin Hoffman bereidde zich bijzonder goed voor om in Rain man een autist geloofwaardig neer te kunnen zetten. Ook een onbekende taal of dialect leren spreken behoort regelmatig tot de voorbereiding van een rol.

In vergelijkbare positie plaatsen

Het voorgaande is allemaal kinderspel vergeleken met het echte doel van Method Acting: één worden met je filmkarakter door jezelf ter voorbereiding in vergelijkbare situaties te plaatsen. Hierdoor ontstaan enigszins vergelijkbare emoties, waaruit een acteur kan putten om zijn karakter geloofwaardig neer te zetten. Voor zijn filmdebuut The Men lag Marlon Brando, de Godfather of Method Acting, een maand lang in een veteranenziekenhuis. Forest Whittaker studeerde oosterse filosofie voor zijn rol in Ghost Dog en mediteerde continu tijdens de opnametijd.

Psychisch inleven

Een laatste vorm van Method Acting is jezelf ‘verliezen’ in een rol. Dat lukt het beste als een acteur ook buiten de opnames in zijn rol blijft, waardoor het karakter een tweede natuur wordt. Zo bleef Heath Ledger voor zijn rol als The Joker in The Dark Knight in de psyche van zijn personage, deed bewust vreemde dingen – schreef continu rare zinnetjes in een schrijfblok – en werd daar uiteindelijk zelf een beetje gek van. Nicolas Cage filmde zichzelf terwijl hij dronken was, om dat later in Leaving Las Vegas na te kunnen spelen.

Daniel Day-Lewis

De koning van Method Acting is de laatste vijfentwintig jaar Daniel Day-Lewis. Deze Iers-Engelse acteur gaat geen beproeving uit de weg. In 1988 leerde hij Tsjechisch voor zijn eerste grote rol in The Unbearable Lightness Of Being. Voor My Left Foot bleef hij ook buiten de opnames in zijn rolstoel zitten, sprak met hetzelfde accent en liet zich voeren door leden van de filmcrew.

Uitgescholden op de filmset

Het blijkt voor Day-Lewis een geweldige manier om goed te presteren. Voordat hij aan The Last of the Mohicans begon, leefde hij maandenlang in de wildernis en zorgde voor zijn eigen voedsel (vruchten én vlees). In In The Name Of The Father zet hij een onschuldig veroordeelde man zo goed neer door zichzelf te laten opsluiten, en drie nachten niet te slapen als voorbereiding op een ondervragingsscene. Tot slot liet hij zich dagenlang door iedereen op de filmset uitschelden.

Lincoln

Verder gaat het gerucht dat tijdens de opnames van There Will Be Blood Day-Lewis zijn rol als oliemagnaat Plainview zo intens speelde – ook buiten de opnames – dat acteur Kel O’Neill zijn biezen pakte en moest worden vervangen. Voor Lincoln pakte Day-Lewis het wat bescheidener aan. Hij oefende (met een hoge stem) zijn Kentucky-accent ook buiten de opnames en vroeg verder of hij op de set volkomen met rust kon worden gelaten: ‘Een president tijdens een oorlog, waarin hij zware beslissingen moet nemen, is vooral zeer eenzaam. Dat moet ik overbrengen.’

Het blijft acteren

Method Acting is tot slot geen wondermiddel, en het is de vraag of het altijd verstandig is om deze manier van acteren te gebruiken. Ontnuchterend is het voorbeeld van Dustin Hoffman. Voor zijn rol in Marathon Man wilde Hoffman zelf het gevoel ervaren van iemand die ten einde raad is. Hij verwaarloosde zichzelf en sliep soms dagenlang niet. Zijn tegenspeler Lawrence Olivier zit ondertussen altijd prinsheerlijk op zijn comfortabele stoel te wachten op de volgende filmopname. Ontdaan vroeg Hoffman hoe Olivier desondans zijn karakter zo geloofwaardig neer kon zetten. Waarop Olivier opmerkte: ‘Dear boy, it’s called acting’.