recensieHotter than Hell (KISS album)
Hotter than Hell is het tweede studio album van KISS en uitgegeven op 22 oktober in het jaar 1974. Het album werd slecht ontvangen en slaagde het er zelfs niet in om de verkoopcijfers van het eerste album in te halen. Wel werd het onderscheiden als gouden plaat op 23 juni 1977. Toen waren er 500,000 exemplaren van verkocht. De hoogste hitnotatie die het album behaalde was #46 in Japan. In Amerika werd slechts #100 behaald.
Vier New Yorkers in Los Angeles
De producers Kenny Kerner en Richie Wise - die ook het eerste album hadden geproduceerd - waren opnieuw de keus van de band. De producers waren echter vanuit New York naar Los Angeles gegaan en dus vloog KISS naar LA. De vier New Yorkers vormden meteen een afkeer tegen de nieuwe omgeving. De gitaar van Paul Stanley werd meteen de eerste dag dat hij in Los Angeles was gestolen.
Muziekstijl
Het album kreeg als werktitel 'The Harder they Come' maar werd verandert in 'Hotter than Hell' vanwege de angst voor verwarring met een film met dezelfde titel evenals een reggaenummer die de titel bezat. In Japan werd het album uitgebracht onder de naam: KISS: shout from hell. Muzikaal gezien was de muziek als het ware grauwer dan op het eerste album. Minder vrolijk. Dit was voor een groot deel te wijten aan de teksten van sommige nummers. 'Goin' Blind' bijvoorbeeld gaat over het verhaal van een 93 jaar oude man die verliefd is op een minderjarig meisje. Het nummer is geschreven door Gene Simmons in samenwerking met Stephen Coronel ten tijde van Wicked Lester, de voormalige band van Simmons. De oorspronkelijke naam van het nummer was 'Little Lady'.
Ace Frehley schreef twee van de nummers die te vinden zijn op het album geheel zonder hulp van anderen. Toch is hij niet als lead zanger te horen op het album. Naar Frehley's eigen zeggen was hij niet zelfverzekerd genoeg over zijn zang kwaliteiten omdat Simmons en Stanley erg intimiderende mensen zouden zijn. Daardoor is het zang gedeelte van 'Parasite' overgegaan naar Gene Simmons en het gedeelte van 'Strange Ways' is naar drummer Peter Criss gegaan. Wel wordt door velen gezegd dat de solo van Ace Frehley in 'Strange Ways' één van zijn beste is.
Cover-art
Het album is onder fans bekend om de cover die veel Japanse invloeden heeft. Op de achterkant staan de bandleden individueel afgebeeld. Deze foto's zijn gemaakt door Norman Seeff gemaakt tijdens een feest. Tijdens dat feest waren alle bandleden dronken met de uitzondering van Gene Simmons die tegen alcohol is. Paul Stanley was zelfs zo dronken dat hij werd opgesloten in zijn auto. Als je goed kijkt op de cover van het album zie je dat Stanley zich vast houd aan Criss wie hem omhoog probeert te houden. Omdat Ace Frehley een auto ongeluk had gehad had hij geen schmink op tijdens de foto-sessie en dus is zijn gezicht op de cover gefotoshopt.
Aan de onderkant van de cover is een Japans teken (力) te zien. Dit heet chikara in het Japans en staat voor kracht. Het werd later veel gebruikt tijdens optredens op het drumstel van (de toen nog niet in de band aanwezig) Eric Carr.
Slechte verkoopcijfers
Ondanks de grote tour die KISS maakte in 1974 ter promotie voor het album ging de verkoop van het album nog slechter dan bij het eerste album. Dit was gedeeltelijk te wijten aan het feit dat Warner Bross. Records het distributeur contract met Casablanca Records had beëindigd. Vanwege de slechte verkoop stopte KISS de tour en gingen ze terug naar de studio voor een volgend album dat Dressed to Kill zou gaan heten.
Tracklist
NUMMER | LENGTE | COMPONIST(EN) | ZANGER(S) |
Got to Choose | 3:54 | Paul Stanley | Paul Stanley |
Parasite | 3:02 | Ace Frehley | Gene Simmons |
Goin' Blindl | 3:37 | Simmons, Coronel | Gene Simmons |
Hotter TDan Hell | 3:30 | Paul Stanley | Paul Stanley |
Let Me Go, Rock 'n' Roll | 2:15 | Simmons, Stanley | Gene Simmons |
All TDe Way | 3:18 | Gene Simmons | Gene Simmons |
Watchin' You | 3:44 | Gene Simmons | Gene Simmons |
Mainline | 3:50 | Paul Stanley | Peter Criss |
Comin' Home | 2:38 | Stanley, Frehley | Paul Stanley |
Strange Ways | 3:18 | Ace Frehley | Peter Criss |