John Lennon ten voeten uit

‘Come together’ is een van de populairste songs van de Beatles, een echte klassieker door talrijke artiesten gecovered en voor eeuwig en altijd verbonden met de nagedachtenis aan John Lennon.

Ontstaan

Inspiratie voor de song vond John Lennon bij Timothy Leary. Leary was een Amerikaanse pyscholoog en schrijver, die vooral beroemd werd wegens zijn propoganda voor pyschedelische drugs, zeg maar LSD. Hij ijverde ervoor drugs therapeutisch te gebruiken in de psychiatrie. Deze drugs zouden geestesverruimend werken en sociale interactie bevorderen. Over het onderwerp publiceerde hij trouwens.

In 1967 nam Leary zich voor deel te nemen aan de campagne voor het gouveneurschap van Californië tegen Ronald Reagan. Zijn campagne liep onder de slogan ‘Come together, join the party’. Hij kende John Lennon en vroeg hem om een song te schrijven voor zijn campagne. Ver droeg die campagne echter niet want hij werd opgepakt en opgesloten wegens verboden drugsbezit.

De inspiratie voor een song had Lennon dus opgedaan, maar de uitwerking liet op zich wachten en uiteindelijk werd het project afgevoerd. Het idee bleef echter aanwezig en pas later zou Lennon de inspiratievonk kunnen verzilveren.

Chuck Berry, aanstoker

In de zomer van 1969 herstelden John en zijn vrouw Yoko Ono van een auto-ongeluk. Op een dag luisterde John naar een van zijn all time favoriete artiesten, Chuck Berry. Uit de song ‘You can’t catch me’ pikte hij de zin “Here come a flattop, he was movin' up with me” en wijzigde die lichtjes tot “Here come ol' flattop, he come groovin' up slowly” als eerste vers van een nieuwe song die hij ‘Come together’ doopte.

Later zou hij nog gerechterlijk vervolgd worden vanwege het plagiaat en kocht hij het vonnis af door te beloven drie Berry-songs op te nemen. Twee ervan - ‘You can’t catch me’ en ‘Ya Ya’ zouden op zijn LP ‘Rock ‘n Roll’ verschijnen. De derde ‘Angel Baby’ verscheen pas postuum.

Betekenis

Over de betekenis van het lied circuleren talrijke interpretaties.

• Een eerste heeft het over een nonsenssong, een opsomming van woorden en beelden zonder structuur, opgeschreven volgens de ‘stream of consciousness’-methode dat je alles wat in je opkomt meteen noteert.
• Een tweede heeft het over een maatschappelijke boodschap, laat ons samen dingen nastreven, vol seksuele zinsspelingen, dubbelzinnigheden en knipoogjes naar Lennons muzikale helden Chuck Berry, Dr John (‘joo joo eyeballs’ ), Muddy Waters en Yoko Ono.
• Een derde zegt dat Lennon gewoon de vier Beatles heeft geportretteerd. Ringo, bekend om zijn humor, is de man met de “monkey fingers, he shoot Coca Cola”, spirituele George de “holy roller”, knappe Paul “got to be good looking, cos he’s so hard to see” en John zelf “he got Ono sideboard”.
• Een vierde ziet in de song een late afrekening met de Maharishi Mahesh Yogi die ze in India in februari 1968 bezochten en van wie ze zich later afkeerden toen bleek dat achter de meditatiegoeroe een vrouwenversierder schoolging die zijn handen niet kon thuishouden.
• Een vijfde ten slotte heeft het over een surrealistisch zelfportret van Lennon himself.

John Lennon heeft tijdens interviews nooit op de inhoud van de song willen ingaan zodat de ware bedoeling nooit zal geweten worden. Het enige wat hij erover kwijt wilde was: “It’s funky, it’s bluesy. I’m singing it pretty well and I would buy it.”

John, visionair?

Sommigen menen John Lennon ‘shoot me‘ te horen zeggen bij het begin van de song, wat van hem een visionair zou maken, aangezien hij daarmee naar zijn eigen dramatische dood zou verwijzen. De ‘me’ verdwijnt de eerste twee keer achter de drumsroffel en de bas, maar de derde keer is die duidelijker. Wie goed luistert hoort die inderdaad of willen we het gewoon horen?

Andere versies

Er zijn enorm veel versies van deze song uitgebracht en nog steeds zijn er talrijke artiesten die het in hun live repertoire opnemen. Het was de enige originele Beatlesong die John Lennon ooit in zijn solocarrière live speelde - op ‘I saw her standing there’ met Elton John na - met Elephant’s Memory in de Madison Square Garden (1972).Bekende interpretaties zijn die van
Aerosmith (1978)
Arctic Monkeys(tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Londen, 2012).(2de deel video)

Andere versies komen tussen zoveel andere ook van
The Supremes (1970)
Diana Ross (1970)
Ike en Tina Turner (1970)
Kate Bush (1977)
Eurythmics (1987)
Michael Jackson (1988)
Axl Rose en Bruce Springsteen (toen Lennon werd toegevoegd aan de Hall of Fame, 1994)
Tom Jones (1999)
Elton John (2000)
Joe Cocker (2007)