Johns tweede huwelijk in de pers en op single

Op het ogenblik dat de Beatles op apegapen lagen en Paul McCartney in conflict lag met de andere drie groepsleden, nam John Lennon zijn maatje toch bij de hand om een song op te nemen over zijn zoektocht naar de ideale locatie van een overhaast gepland huwelijk met Yoko Ono.

1969

Bron: Walnut Studiolo, Flickr (CC BY-2.0)

Het jaar 1969 was een memorabel jaar voor John Lennon en zijn tweede levenspartner Yoko Ono. Gebruik makend van de massale persbelangstelling voor hun relatie organiseerden ze tal van activiteiten die de wereldvrede zogenaamd moesten helpen bevorderen. Zo waren er de befaamde ‘bed-ins’ in Amsterdam en Montreal, een persconferentie waarbij John en Yoko in zakken verborgen hun protest tegen de oorlog debiteerden door te stellen dat de boodschap het belangrijkste was en niet de persoon die deze bracht, de aankondiging dat ze ‘eikels voor vrede’ naar de wereldleiders zouden opsturen, en dergelijke meer.

Johns huwelijk

Omdat John nogal tuk was om de frontpagina’s van kranten te halen en hij niet graag in snelheid genomen werd, besloot hij twee dagen na het huwelijk van Paul McCartney en Linda Eastman, zelf halsoverkop het huwelijksbootje in te stappen. Bedoeling was eerst om de boot te nemen in Southampton en op zee te trouwen, maar juridisch bleek dat niet mogelijk, waarop Beatle-assistent Peter Brown de opdracht werd gegeven om een huwelijk in Parijs te regelen. Omdat dat in zulk kort tijdsbestek evenmin kon, stelde Brown het koppel voor om elkaar het ja-woord op het Britse protectoraat Gibraltar te geven omdat de regelgeving daar soepeler was. Zes dagen later kon daar dan uiteindelijk het huwelijk voltrokken worden in aanwezigheid van de hele wereldpers.

De ultieme samenwerking

Al deze gebeurtenissen werden door John in een tekst gegoten die hij de titel ‘The Ballad of John and Yoko’ meegaf, een soort van kort dagboek van de moeilijkheden die met het zoeken van een geschikte huwelijkslocatie gepaard waren gegaan.

Dat dit nummer onder de vlag van de Beatles werd uitgebracht was te danken aan de goede wil van Paul McCartney, die op dat ogenblik niet de best vriend van het koppel was noch van de andere Beatles tegen wie hij een juridische procedure was opgestart. Maar Paul had een soort van broedergevoel voor John, zou Yoko later vertellen, en vond dat de pers John te hard had aangepakt. Daarenboven bleek hun zin om zich muzikaal eens echt uit te leven groter dan hun persoonlijk gekibbel, want de song werd door de twee Beatles alleen ingeblikt zonder inbreng van George Harrison noch Ringo Starr. Officieel was George met vakantie en draaide Ringo de film ‘The Magic Christian’.

Als dank voor zijn bijdrage vermeldde John Paul als co-writer van zijn grote hit ‘Give Peace a Chance‘ waarmee laatstgenoemde helemaal niets te maken had.

Johnny Burnette

Het liedje steunde op een gitaarrif die John Lennon uit zijn jeugd kende uit het nummer ‘Lonesome Tears in my Eyes’ van Johnny Burnette.
Als je naar beide songs luistert is de gelijkenis frappant. Aangezien de Beatles in hun beginperiode dit nummer live speelden, het trouwens ook op de ‘BBC-Sessions’ te horen is, had Lennon het riff wel stevig in zijn vingers.

Ophef in Amerika

Zoals Lennon had verwacht bleek het refrein voor enige controverse te zorgen. “Christ you know it ain’t easy/ You know how hard it can be/ The way things are going/ They’re gonna crucify me”. De naam Christus had John in 1966 in de Verenigde Staten reeds in diskrediet gebracht toen hij beweerde dat de Beatles populairder waren dan Jezus en dat hij zou gekruisigd worden was helemaal een stap te ver voor het puriteinse Amerika. Het nummer werd daarom op talloze radiostations gebannen. De stations die een iets liberalere visie hadden vroegen de Beatles of ze ‘Christ’ en ‘crucify’ niet konden vervangen door wat anders en toen ze daarop niet ingingen biepten ze deze woorden dan zelf wel weg tijdens het spelen van het nummer.

Door de boycot van de radiostations scoorde deze Beatlesingle geen nummer één in de Amerikaanse hitparade, daar waar het wel het geval was in Groot Brittannië.

Weetjes

Er kwam ook protest van het Francoregime in Spanje, dat in conflict met Groot-Brittannië was over Gibraltar, en vond dat er niet “Gibraltar NEAR Spain” -Gibraltar DICHT BIJ Spanje- moest staan maar veeleer “Gibraltar IN Spain”.
Een element dat sneuvelde in de definitieve tekst was de vermelding dat journalisten teleurgesteld waren omdat ze hadden verwacht het consumeren van het huwelijk tussen John en Yoko te zullen bijwonen.
Ofschoon er sprake is van een ballade in de titel van het nummer komt dit niet overeen met het uptempo ritme waarin het gespeeld wordt.
Het was de eerste Beatlesingle die in stereo werd uitgebracht.

Andere versies

Arik Einstein & The Churchills in het Hebreeuws (1969)
Titas in het Spaans (1984)
Beatallica, parodie (2009)
Robyn Hitchcock (2009)