Een slaapliedje voor Julian Lennon

Ringo Starr was zeker niet de populairste Beatle, maar hij was wel de meest geliefde omdat hij altijd een prima relatie met de andere drie had. Een grote zanger was hij evenmin, maar op bijna elk Beatle-album schreven Lennon/McCartney speciaal een liedje voor hem. ‘Good Night’ is veruit het meest geslaagde.

Op maat

De liedjes die John Lennon en Paul McCartney voor Ringo Starr componeerden, waren speciaal afgestemd op zijn vocale kunnen: eenvoudige meezingers, goed in het gehoor liggend, maar jammer genoeg niet altijd even hoog van kwaliteit. Het meest bekende en meest meegebrulde is beslist ‘Yellow Submarine’, het meest gedreven en rockerige is ‘I Wanna Be your Man’, terwijl het meest melodieuze ‘Good Night’ is.

Een song van de rauwste Beatle

Niettegenstaande het duidelijk McCartney ademt en velen die niet zo vertrouwd zijn met de Beatles ervan overtuigd zijn dat de meest romantische Beatle het nummer schreef, is het een Lennon-nummer. Lennon schreef het voor zijn zoontje Julian met wie hij niet zoveel tijd doorbracht. Hij had een einde gemaakt aan zijn relatie met Cynthia Powell, moeder van Julian, en hokte samen met Yoko Ono. Het gemis van zijn zoon dreef hem ertoe deze zoetzachte melodie uit zijn pen te toveren die ergens doet denken aan de klassieker ‘True Love’ van Cole Porter

Vreemd was wel dat hij het nummer niet zelf zong, daar waar hij dat wel deed toen hij ‘Beautiful Boy’ voor zijn tweede zoon Sean schreef, wat voor Julian toch moeilijk te verwerken moet zijn geweest. Julian vernam trouwens pas twaalf jaar na het uitbrengen van de song dat die aan hem opgedragen was.

The White Album

‘Good Night’ was het laatste liedje op het beruchte ‘White Album’ uit 1968. Het volgde meteen op het experimentele ‘Revolution 9’ dat John Lennon had ineengeknutseld met Yoko, zelf een avantgaristische kunstenares, onder wiens invloed hij vertoefde. Het sentimentele nummer was dan ook een verademing voor de luisteraar die zich door ‘Revolution 9’ had moeten worstelen. Oorspronkelijk werd het ingeleid door een kinderrijmpje waarin het kind door Ringo naar bed werd gestuurd, maar dit werd in de finale versie afgevoerd. De gefluisterde woorden aan het einde van de song bleven behouden.

Dit contrast tussen nummers was een constante op de complete dubbel LP, waarop elke Beatle zowat zijn eigen ding kon doen. Het ‘White Album’ wordt trouwens beschouwd als een collectie liedjes van de Beatles apart op een ogenblik dat de groep aan het uiteenvallen was.

George Martin

Het nummer kreeg een prachtig arrangement mee, getekend George Martin, de vaste producer van de groep. Nochtans werd dat niet op de platenhoes vermeld. Martin voegde veel toe aan talloze Beatlesongs (denk maar aan ‘I am the Walrus’) zodat ze klonken zoals we ze nu kennen, maar werd daarvoor nooit beloond onder vorm van een vermelding op de hoes bijvoorbeeld. In de jaren zestig werd een persoon vaak aangezocht om een bepaalde bijdrage tot een liedje te leveren en kreeg daar een vast bedrag voor uitbetaald - rond de 60 euro - en dat was het. Denk maar aan de hoornspeler Alan Civil die een solo speelde op het McCartney-nummer ‘For No One’. Ook van zijn naam geen spoor op de hoes.

Martin schakelde een orkest van een kleine dertig muzikanten in voor de opname en voegde daar de Mike Sammers Singers aan toe voor het achtergrondkoortje zodat het geheel een stroperige kerstsfeer uitstraalde. Lennon vond het allemaal prima, hoewel hij in zijn laatste interview moest toegeven dat het een beetje té was geweest. De oorspronkelijke versie, met enkel pianobegeleding vind je op de Anthology 3-cd’s. De strijkers vallen pas in aan het einde.

Covers

Zoals vele Beatlesongs werd ook ‘Good Night’ door andere artiesten gecoverd. Kenny Loggins zong een mooie versie op zijn ‘Pooh Corner’ en Linda Ronstadt deed dat op ‘Dedicated to the One I Love’ terwijl Barbara Streisand op ‘What About Today?’ haar versie ten beste gaf.