recensie

Speelfilm 'The Curious Case of Benjamin Button'

Brad Pitt is zo’n acteur die slechte keuzes qua speelfilms afwisselt met hoogstandjes. Daarnaast komt hij de laatste tijd meer met zijn vrouw in het nieuws dan vanuit zijn creativiteit als acteur of producer (bijvoorbeeld The Private Lives of Pippa Lee). Gelukkig heeft hij recentelijk weer een hoogstandje in de bioscopen draaien, nl. The The Curious Case of Benjamin Button.

De speelfilm

Het verhaal gaat over de man die oud geboren wordt en langzaam jonger wordt. Daisy, als ouder vrouw, is degene die het verhaal door haar dochter Caroline laat vertellen middels een dagboek van Benjamin Button.

Caroline Button schenkt het leven aan een zoon en laat daarbij zelf het leven. Nog voordat ze sterft vraagt ze haar man Tomas een goed tehuis voor hem te zoeken. Als hij in de wieg kijkt snapt hij waarom. Een oud verschrompelt mannetje met bijbehorende ouderdoms kwalen ligt in de wieg en men denkt dat hij snel zal overlijden. Tomas is overstuur en neemt het kind mee om het eigenlijk in het water te gooien. Als hij achterna gezeten door een politieman houdt hij zich schuil in een portiek, daar laat hij Benjamin achter. Het is een bejaardentehuis waar Queenie alles regelt. Ze neemt het kind onder haar hoede en doet wat ze kan doen. Het kind gaat niet dood en groeit op tussen de bejaarden. Langzaam lijkt hij op te knappen en zelfs te kunnen gaan lopen.

Verklaring

Na verloop van tijd wordt duidelijk dat hij steeds jonger wordt. Hij krijgt weer haar, zijn lijf wordt soepeler en als puber ontwikkelt hij zijn spieren. Dan ontmoet hij in het bejaardentehuis Daisy, een jong meisje met rood haar en blauwe ogen. Hij kan haar niet uit zijn hoofd zetten. Langzaam veroudert de wereld om hem heen en verjongt hij.

Als jong volwassenen is hij zover om de wereld te verkennen en gaat op een sleepboot werken. Daisy achterlatend, die een danscarrière nastreeft. In de verschillende fases van zijn leven komt hij haar weer tegen, maar als ze ongeveer even oud zijn krijgen ze een relatie en zelfs een kind, Caroline. Hij wil haar niet voor 2 kinderen laten zorgen en vertrekt, zodat zij met een ‘gewone’ man kan trouwen en haar leven leiden.

Als Daisy ouder wordt ziet ze enig moment Benjamin jonger worden en het uiterlijk van een puber krijgen. Ze heeft het er erg moeilijk mee en zeker als haar man sterft. Enig moment wordt ze gebeld door iemand van het bejaardenhuis dat Benjamin in verwarde toestand is aangetroffen en ze haar nummer in zijn tas aantroffen. Als ze hem ziet is hij een kind en gaat ze voor hem zorgen, maar voor hoe lang....

De recensie

Regisseur David Fincher, ook wel bekend van Panic Room en The Game, tekende voor deze film die volgens de schatting zo’n 100 miljoen gekost heeft. Het script/boek is van de hand van F. Scott Fitzgerald. Het productieteam bestaat uit Cean Chaffin, Kathleen Kennedy en Frank Marshall en de hoofdrollen zijn weggelegd voor Brad Pitt, Cate Blanchett, Tilda Swinton en Julia Osmond.

Brad Pitt en Cate Blanchett zien we in verschillende fases van hun leven en de make-up die dit realistisch moet maken is werkelijk schitterend. Met speciale effecten zijn er meerdere acteurs en actrices voor deze rollen ingezet en heeft met name betrekking op het lichaam. Hoewel het geheel uiteraard niet realistisch is, geeft de film je dit gevoel wel. Je wordt als het ware in de film meegenomen en dit op een mooie manier.

Het verhaal is goed maar duurt tamelijk lang (3 uur) en zeker in het eerste deel zit opnames die, als ze weggelaten zouden zijn, het verhaal niet onderuit gehaald zouden hebben. Het tweede deel (nadat de oorlog uitgebroken is en Benjamin op de sleepboot de oorlog tegemoet gaat) kenmerkt zich door pakkender delen. De hoofdrollen worden door deze doorgewinterde acteurs goed neergezet en het zijn deze mensen die de film boeiend houden. Een mooie film die, ondanks de lange zit, zeker het bekijken waard is.