Brian Wilson inspireert ‘Lovely Rita’ onbewust

‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ (1967) was een grensverleggende langspeelplaat waarop de Beatles met geluiden experimenteerden zonder evenwel de melodie uit het oog te verliezen. ‘Lovely Rita’, door Paul MCCartney gecomponeerd, was een van die speciale songs, maar John Lennon kon die niet echt pruimen.

Kritikaster John

John Lennon heeft na het uiteenvallen van de Beatles vaak kritiek geuit op een reeks van nummers die ze opgenomen hadden. Hij brak verschillende eigen composities af, maar ook nummers van Paul McCartney. ‘Hello Goodbye’ (1967) vond hij een drie minuten lange opsomming van ongerijmdheden en nietszeggende tegenstellingen en ‘Lovely Rita’ was een van Pauls saaiste nummers over saaie mensen die saaie dingen doen, waarbij hij bijvoorbeeld dacht aan postbodes en secretaresses.

McCartney verdedigde zich tegen die aanval door te stellen dat alle nummers op de LP in dienst stonden van het concept van een fictieve band die zich Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band noemde en dat de nummers dus eigenlijk niet door de Beatles waren geschreven maar door die fictieve band, zodat hij eigenlijk niet verantwoordelijk was voor deze song en hij er niet noodzakelijk moest achterstaan.

Brian Wilson loves it

Toch was deze song een van de favoriete nummers van Beach Boy Brian Wilson, die het een hilarisch nummer vond en er een gelijkaardige drang naar geluidsexperimenten en vernieuwing in herkende als bij hemzelf in zijn alom geprezen ‘Pet Sounds’ (1966). Dit album was trouwens de aanleiding en inspiratie geweest voor het concept van Sgt. Pepper zonder dat Wilson zich daarvan bewust geweest was.

Wie was Lovely Rita?

McCartney vertelde dat hij de song had geschreven naar aanleiding van een Amerikaans krantenartikel dat hij had gelezen en waarin het systeem van de parkeerwachters uit de doeken werd gedaan, een fenomeen dat splinternieuw was in Groot-Brittannië en daarom ook op heel wat interesse kon rekenen. In Engeland werden deze mensen ‘traffic wardens’ genoemd, in Amerika heetten ze ‘meter maids’ en dat vond McCartney veel sexier en strenger klinken. Hij verzon dus lovely Rita en maakte er een meter maid van omdat dat ze goed klonk en een speels sfeertje aan het lied verleende.

Een zekere Meta Davies -let op de gelijk klinkende voornaam- wierp zich een poos later op als de inspiratiebron van McCartney. Ze had hem indertijd een parkeerboete aangesmeerd, beweerde ze, en toen hij haar naam erop las, zou McCartney haar gevraagd hebben om hem te mogen gebruiken in een song. Hoewel Paul achteraf toegaf dat hij inderdaad een boete van haar had gekregen, ontkende hij pertinent dat zij iets met de compositie had te maken. Puur toeval, zo voegde bij eraan toe.

Geluidsexeperimenten

Hoewel John Lennon dus geen fan van dit nummer was, had hij zich tijdens de opname kostelijk geamuseerd. Hij had de leiding over een wel heel bizar orkestje met Paul en George Harrison die allerlei geluiden produceerden zoals hijgen, zuchten, grommen. Hij had een nieuw instrument gecreëerd door een vel wc-papier doorheen een kam te trekken en het te bespelen zoals een kazoo. Het grappige was wel dat op elk vel ‘Property of EMI’ -eigendom van EMI, de platenmaatschappij- vermeld stond.

Tegelijkertijd met de opnames van Sgt. Pepper werkte Pink Floyd aan hun eerste album ‘The Piper at the Gates of Dawn’ (1967) en zo waren zij getuige van Lennons fratsen. Volgens drummer Nick Mason vonden ze dat zo koel dat ze die experimenten met geluid kopieerden op nummers als ‘Pow R. Toc H.’.

Andere versies

• Fats Domino (1968)
• Roy Wood in ‘All This and World War II’ (1976)
• Travis in BBC-productie n.a.v. 40 jaar Sgt. Pepper (2007)
• Les Fradkin, instrumentaal (2007)
• Joan Osborne & Cheap Trick (2009)