Engelse wals (of langzame wals)
Het is een beetje een romantische dans en doet vaak denken aan Fred Astair en Ginger Rogers met veel rozengeur en maneschijn. Deze dans is een vermenging van de Weense wals, waarin veel wordt gedraaid, en de Slowfoxtrot die met ruime passen wordt gedanst.Ontstaan van de dans
De voorloper van de Engelse wals was de Boston, en werd rond 1874 vanuit Amerika geïntroduceerd in Engeland, waar hij samen met de Tango zo rond 1922 aan populariteit won. In tegenstelling tot de Engelse wals stonden de dansparen bij de Boston naast elkaar.De Wals zoals wij hem nu kennen heeft na de Eerste Wereldoorlog in ongeveer 1926 zijn definitieve vorm gekregen. Het is een beetje een romantische dans en doet vaak denken aan Fred Astair en Ginger Rogers met veel rozengeur en maneschijn. Deze dans is een vermenging van de Weense wals, waarin veel wordt gedraaid, en de Slowfoxtrot die met ruime passen wordt gedanst.
Hoe danst men de Engelse wals?
De Engelse wals is een romantische dans, met zachte ronde bewegingen en veel rijzen en dalen. Deze dans behoort, net als alle ballroomdansen, tot het progressieve dansen. Het dansen van de Engelse wals ziet er gemakkelijk uit, maar juist dat rijzen en dalen vereist een grote fysieke inspanning van de dansers. De paren dansen hierdoor in golvende bewegingen, zwierig en soepel, waardoor het net is of ze zweven. Bij officiële danswedstrijden zal in de ballroom ook altijd met de Engelse wals begonnen worden.De dansparen maken volledig gebruik van de dansvloer en het accent ligt op de eerste maat.
In 1921 legde The Dancing Times de eerste regel vast; loop, zij, sluit. Dit was om de verwarring binnen de manier van dansen op te heffen. In de daarop volgende jaren werd deze dans verder ontwikkeld en ontstond er een verbazingwekkende verscheidenheid aan elegante figuren en combinaties.
